พื้นผิวคอมโพสิตของเพชรมีค่าการนำความร้อนสูง ความแข็งแรงทางกล ความต้านทานการสึกหรอ ความเสถียรทางเคมี และการยึดเกาะที่มีประสิทธิภาพกับคริสตัลเพชร

ลักษณะของวัสดุฐานในแผ่นคอมโพสิตเพชรส่งผลโดยตรงต่อประสิทธิภาพและการใช้งานของวัสดุต่อไปนี้เป็นคุณลักษณะของวัสดุพื้นฐานที่เป็นไปได้:

การนำความร้อน:
ค่าการนำความร้อนของวัสดุฐานส่งผลต่อความสามารถในการนำความร้อนของแผ่นคอมโพสิตทั้งหมดการนำความร้อนสูงช่วยให้ถ่ายเทความร้อนไปยังสภาพแวดล้อมโดยรอบได้อย่างรวดเร็ว

ความแข็งแรงทางกล:
วัสดุฐานต้องมีความแข็งแรงเชิงกลเพียงพอเพื่อให้มั่นใจถึงความเสถียรและความทนทานของแผ่นคอมโพสิตทั้งหมดในระหว่างการตัด การเจียร และการใช้งานอื่นๆ

ความต้านทานการสึกหรอ:
วัสดุฐานควรมีความต้านทานการสึกหรอในระดับหนึ่งเพื่อให้ทนทานต่อสภาวะเสียดสีและความเครียดสูงในระหว่างการตัด การเจียร และการทำงานที่คล้ายกัน

ความคงตัวทางเคมี:
วัสดุฐานต้องคงความเสถียรในสภาพแวดล้อมต่างๆ และทนต่อการกัดกร่อนของสารเคมีเพื่อให้มั่นใจถึงประสิทธิภาพในระยะยาว

ความแข็งแรงของพันธะ:
วัสดุฐานต้องการแรงยึดเกาะที่ดีกับคริสตัลเพชร เพื่อให้มั่นใจถึงความเสถียรและความน่าเชื่อถือของแผ่นคอมโพสิตทั้งหมด

ความสามารถในการปรับตัว:
ประสิทธิภาพของวัสดุฐานควรตรงกับคุณสมบัติของผลึกเพชรเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุดในการใช้งานเฉพาะด้าน

โปรดทราบว่ามีวัสดุฐานหลายประเภทในแผ่นคอมโพสิตเพชร โดยแต่ละประเภทมีคุณสมบัติและการใช้งานที่แตกต่างกันดังนั้นในการใช้งานเฉพาะด้าน ควรเลือกวัสดุฐานที่เหมาะสมตามความต้องการ